สิ่งที่เรียกว่า ...เธอ... ขอโทษด้วย ฉันผิดไปแล้ว...

ข้อมูลเบื้องต้น

หลายคนบอกว่า ความรักมันสวยงาม แต่สำหรับผม...ความรักมันทำให้ผมรู้สึกผิดไปชั่วชีวิต

เนื้อเรื่อง

ใครจะไปคิดว่าผม ... เด็กหนุ่มม.5 ธรรมดา หน้าตาพอดี จะต้องมานั่งเฝ้าผู้หญิงคนหนึ่ง หน้าตาสระสวย ผมสีนำตาล หลับตาพริ้มสนิทอยู่ มันเกิดเมื่อไม่กี่วันมานี้เอง...

               ฝนตกหนัก
               "ทำไม จีน ทำไมถึงทำร้ายฉัน!"ผมตะโกนเสียงดัง ขณะที่เธอเอาแต่ร้องไห้แล้วส่ายหน้า
               "จีนไม่ได้ทำ เชื่อจีน มันทำร้ายจีนนะ ทำไม หนึ่งไม่เชื่อเรา" เธอกรีดร้อง เขย่าแขนเสื้อชุ่มไปด้วยนำฝนและนำตาที่ถูกเช็ดอยู่หลายครั้ง
               "เธอชิงสุกก่อนห่าม ทำเรื่องน่าอาย ถ้าพ่อกับแม่ฉันรู้ ท่านต่องแอนตี้เธอ เกลียดเธอ แล้วอนาคตล่ะ
อนาคตเราเธอเอาไปท้งเพราะไอ้เด็กเลวนี่หรอ!!!"
                ผมตะโกนก่อนจะผลักเอล้มลง จีนยังคงร้องไห้ เธอเป็นคนดีมากๆ เคยไปปฏิบัติธรรมบ่อยครั้ง และรู้จักกับพ่อแม่ผมที่ชอบเรื่องเดียวกัน นั่นทำให้เธอมีโอกาสมายืมหนังสือธรรมะที่บ้านผมบ่อยๆ ได้คุยกัน สุดท้าย เราตกหลุมรักกัน และเป็นแฟนกัน พ่อแม่จีนชอบผมมากๆ ท่านเห็นผมตามหน้าหนังสือพิมพ์ เนื่องจากสอบชิงทุนสารพัดได้ แถมยังทดสอบต่างๆนานาได้ที่หนึ่งเสมอ เหมือนชื่อผม หนึ่ง...
                "เธอกำลังจะบอกว่า...ไอ้ทศมันพาเพื่อนมารุมโทรมเธอสินะ ฮึ" ผมแค่นยิ้ม ไม่กี่วันมา จีนมีอาการแปลกๆ ทั้งอาเจียนบ่อยๆ เธอไม่ยอมเข้าเรียนเมื่อวาน ผมเป็นห่วงแทบตาย จีนไม่เคยเถลไถล จะไปไหนเธอจะบอกผมเสมอ และเมื่อตอนเช้าวันนี้ ผมไปรับเธอ เพราะรู้ว่าเธอมีนัดต้องไปทำรายงานกับเพื่อน
               "ใช่...หนึ่ง...ฮือๆๆ"
               พอผมไปถึงที่บ้านเธอ ขออนุญาตพ่อกับแม่เธอขึ้นไปตามบนห้องสิ่งที่ผมพบคือชุดตรวจครรภ์ มีขีดแสดงว่าเธอท้อง เจอเธออาเจียนอยู่ในห้องนำ และข้อความจากโทรศัพท์ ว่า 'ฉันรักเธอ มายเดียร์ของฉัน คืนนี้มาอีกสิ สนุกดีนะ'
              "หนึ่งเกลียดจีนหรอ เกลียดในสิ่งที่จีนไม่ได้ทำหรอ..." จีนถามเสียงแหบ คงเพราะร้องไห้มาก เธอไม่เคยร้องไห้ตั้งแต่คบกับผม ผมรักเธอ เธอรักผม แต่มันเปลี่ยนไปแล้ว เธอเลือกไอ้บ้านั่นแทนที่จะเป็นผม ถึงว่า เดือนก่อนอยู่ๆ จีนก็ขาดการติดต่อจากผม เพราะไอ้นั่นยังไงล่ะ
              "พอเถอะจีน ถ้าเธอเลือกมัน ไปซะ อย่ากลับมาอีก..."
              "หนึ่งไม่เชื่อจีน..."เธอพูดแล้วแค่นยิ้ม เป็นยิ้มที่เจ็บปวด แล้วหัวใจผมล่ะ มันไม่เจ็บเลยหรอที่โดนคนรักสวมเขา เธอมันเป็นนางมารยา พันแปดเล่มเกวียน
              "เรา เลิก กัน เถอะ เรื่อง ลูก ของ เธอ โปรด คิด เอา เอง"
              ผมพูดแล้วเดินออกไป จีนร้องไห้ ชุดสีชมพูของเธอมันดูแย่มาก เวลาเปียก รองเท้าสีขาวยี่ห้อดีเปื้อนโคลน เพราะเรามาคุยกันหน้าตึกเรียนในวันเสาร์ มันก็ไม่แปลกที่ไม่มีใครอยู่...
               "หนึ่ง...อย่าทิ้งจีน....อย่าไปจากจีน...จีนรักหนึ่งนะ"
เสียงของจีนดังขึ้นเบาๆ นำตาผมไหลอีกแล้ว เธอทำผมร้องไห้ ความจริงผมควรกลับไป ประคองเธอ แล้วพาเธอไปโรงพยาบาล แต่ผมไม่ทำ 
               ผมก้าวเท้ายาวๆ ไปให้ถึงรถ ไขกุญแจ แล้วเหยียดไปเกือบร้อย เพื่อยูเทิร์นไปแล้วกลับบ้านเสีย นำตายังคงไหลอยู่ แต่ผมไม่สนแล้ว...ช่างเธอ
               ฉับพลัน ร่างบางในชุดสีชมพูวิ่งมาขวางหน้ารถไว้ เบรกไม่ทัน เพราะพอยูเทิร์น ผมก็เร่งคันเร่งมาเป็น 140 ทันที นั่นมัน .... จีน!
            
                เอี๊ยด!~ ตึง!
                "จีน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

               จีน ฉันขอโทษนะ พ่อกับแม่ของจีนเล่าเรื่องให่ผมฟังแล้ว... จีนถูกเพื่อนชายที่ตามจีบเธอลากไปรุมโทรม แต่เพราะว่าบ้านของเธอเชื่อในกฎแห่งกรรม จึงไม่ได้คิดร้าย เพราะจิตใจของจีนสำคัญกว่า... จึงไม่แจ้งความ ต่อมา ทั้งกลุ่มที่ทำร้านจีนขับรถตกเหว ตายหมู่...
              จีนท้อง เธอกำลังจะลาออกจากโรงเรียน แต่ผมมาเค้นถามเธอก่อน เลยเป็นเรื่อง...
              ลูกของจีนที่อายุ 1 เดือนกว่า...จากเราไป...
              
              จีน แขนหัก กระดูกร้าวหลายแห่ง มีเลือดออกในช่องท้อง.... กำลังรอการผ่าตัด

              "พักหน่อยเถอะ หนึ่ง เธอดูเเลจีนมาสามวันสามคืนแล้วนะ"
              แม่ของจีนเดินเข้ามา เธออยู่ในชุดขาว มือของเธอแตะไหล่ผม อีกข้างมีถุงขนมนมเนย และผ้าขนหนูชุบนำ ผมยิ้ม แต่ส่ายหน้า
              "ผมจะดูแลเธอ พอเธอตื่นมา ผมจะ..."
              "จะไปจากเธอ..."แม่ของจีนพูดต่อ เธอรู้ทันผม
              "ฮะ"
              "ไม่เสียใจเลยหรอ ที่ทำให้จีนเป็นแบบนี้ ถ้าคิดว่าเสียใจ พอเธอตื่นมา กลับมาเป็นเหมือนเดิมซะนะ... หนึ่ง ป้าไม่โกรธหนึ่งหรอก โมโห โกรธา ทำให้คนขาดสติ ถ้าหนึ่งไม่โกรธ สติหนึ่งจะอยู่ครบ"
           
             เหมือนแสงสว่างเขามาในใจ ผมรับขนมเหล่านั้นมาก่อน แล้วกลับบ้านไปเอาเสื้อผ้ามาเปลี่ยน พ่อกับแม่ผมก็มาเยี่ยมจีน... ใบหน้าเธอผ่องใสขึ้นเเล้ว 

                                                                                                                จีน...
                                                                                                    ฉันรักเธอ ขอโทษนะ